Lelaki senja, mengurung rindu
Mata berduka, sendu
Masa menoreh garis di tubuh
Tak satu, melainkan beribu

Benak menuang kisah paling abadi
Akan buah hati
Pada tiap jenak yang terjejak
Terpahat kenang
Senyum merekah mengembang
Berbuncah ria
Bergelak tawa

Bekal sudahlah ditanam
Watak telah disemai
Sayang, ia alpa
Buatkan jalan pulang

Lelaki senja
Terkepung renjana
Menanti tak kunjung bersua